تو و شعر و پاییز

شعر؛ جای خالی تو
پاییز؛ دلتنگی واژه های من
تو؛ شعرهای پاییزی من

به چه می مانم (2)

به برگی فرو افتاده می مانم
که عابری تنها
صدای سوتش را
با پایی که روی من می گذارد
غمبار می کند

به چه می مانم (1)

به شعری محزون می مانم
که شاعری خسته
سال ها پیش
از یاد برده
چنین غزلی گفته

روزهای جنگ

پستچی ها دیگر باز نمی گردند
کبوترها هم سال هاست گم کرده اند راه را
من هم کسی را ندارم که نامه ای بنویسم